مقدّمه:
«اندیشهی مقاومت» -آنچنان که رهبر معظّم انقلاب تبیین کرده است- را میتوان به مثابه «کلاننظریهی نیل به تمدّن نوین اسلامی» عنوان نمود. این رویکرد، ظرفیّت دارد باب بابرکتی را در مقابل سیاستهای داخلی و بین المللی جمهوری اسلامی بگشاید و به عنوان «اصلیترین راهبردِ برونرفت از مشکلات داخلی و بینالمللی» مورد توجه قرار گیرد.
با قدری تأمّل روشن میشود که از ابتدای انقلاب اسلامی تا امروز، هرگاه و در هر عرصهای که نظام اسلامی به توفیقهایی دست یافته و قلّههایی را فتح کرده و بر هجوم شگرف دشمنیها غلبه نموده، زمانی بوده که «اندیشهی مقاومت» اصلِ حاکم بر اقداماتش بوده است و در نقطهی مقابل، هر زمان که قدری سستی و تردید در اتّخاذ راهبرد مقاومت (از سوی مردم و یا مسئولین) ایجاد شده است، سرنوشتی تلخ و خسارتبار داشته است.
ریشهیابیِ انواع مشکلات اقتصادی و سیاسیای که امروزه با آنها روبهرو هستیم، ما را به این واقعیّت هدایت می کند که فهم صحیحی از این راهبرد برای خواصّ جامعه و عموم مردم محقق نشده است و از اینرو در حرکتهای کلان اجتماعی همچون انتخاباتها و مطالبهگریها و جریانهای رسانهای مسیر بیتفاوتی نسبت به این راهبرد را طی میکنند؛ و در ادامه نیز بعضی از مسئولان سیاسی و اقتصادی، این مسأله را تلقّی به قبول نگرده و به تبع در سیاستهای اجرایی به کار نگرفتهاند.
لذا برای آنکه بتوانیم سرنوشت آیندهی جمهوری اسلامی ایران را در جایگاهی رفیعتر و مقبولتر از آنچه که هست ترسیم نماییم، نیازمندیم که این اندیشه از طرف آحاد مردم و به ویژه خواصّ جامعه، بهمثابه یک «دستگاه محاسباتی» و «منطق فکری» تلقی گردد.
هدف از برگزاری این سمینار بررسی ابعاد مختلف این اندیشه پرداخته و این مساله مهم را محور بحث صاحب نظران قرار دهد.
رسالت و اهداف:
سیاستها:
برنامهها:
مهلت ارسال مقاله
1403/09/30 29 روزتاریخ برگزاری: دی ماه 1403